Zijn muziek is juist door zijn bescheidenheid confronterend. Er zit bijna geen ruimte tussen de beschaafde en wonderschone muziek en de emotie die Gooris ermee overbrengt.
'Jogo' is een kort jazzalbum met persoonlijke muziek, wars van trends en zonder enig effectbejag. Het klinkt goudeerlijk en dichtbij. Dat is te danken aan het compositorisch talent van Gooris en de gevoelvolle manier van musiceren van beide muzikanten. De twee Belgen hebben geen interesse in uiterlijk vertoon, maar onderzoeken het innerlijke. Dat doen zij subtiel en wonderschoon.
De schoonheid, die van dit korte plaatje uitgaat, is moeilijk in woorden te vatten, maar één keer luisteren prikkelt je nieuwsgierigheid en vanaf dan gaat het vanzelf: dit is balsem voor de ziel en tegelijk even welkom als koel water op een hete zomerdag. Wanneer ik deze regels uittik, zitten we aan week 8 van onze lockdown-light en ik kan u met de hand op het hart zeggen dat het dit soort schoonheid is, die een mens nodig heeft om niet de muren op te kruipen.
De ideale soundtrack voor onthaasting en bezinning maar met genoeg dieptegang om het spannend te houden. Vooral de manier waarop trompetklanken en pianonoten op haast innige wijze met elkaar verstrengeld zijn, is heel ingenieus. De licht klassieke inkleuring her en der getuigt van beheerst meesterschap. De suggestieve ondertoon en de ruimtelijkheid van de composities zijn extra troeven.
Wout Gooris' lyrische pianospirit scoort helemaal met de warme kleurrijke zangtoon van Sam Joris’ trompet, een no-nonsense karakterduo, dat de zuivere klankeenheid van ieders persoonlijkheid verbindt. ‘Jogo’ is een muzikale verwenning in deze onwezenlijke tijd.
Some Time
“Emoties vormen de grondstof voor dit indringende album en die weet het Wout Gooris kwintet te vertalen naar heel open en toegankelijke muziek die schippert tussen lekker intieme en openhartige jazz en schuchtere energieke stoten. (...) De release is echt een kunstwerk op zich. Aan alles merk je dat hier veel tijd, bezinning en reflectie is aan te pas gekomen.”
“Wout Gooris has an instinct for tranquility.”
“de kracht van het album zit in de uitgekiende composities, het soepele samenspel van de muzikanten en de emotionele zeggingskracht van de muziek (...) die niet om aandacht schreeuwt maar die puur door muzikaliteit afdwingt.”
“Het strekt Gooris tot eer dat hij z’n ding blijft doen. Het samenspel met zijn ritmesectie blijft warm en puur en hij heeft gasten gevonden die zijn sound verrijken, en misschien iets dichter naar de jazz stuwen, maar niet raken aan de kern ervan. Dat het allemaal nog eens verpakt wordt in mooi artwork (Stefaan Claeys) en design (Marie Sledsens) dat helemaal op maat van de muziek is, is een fijne bonus. Dus ja, er vallen nog pareltjes te rapen buiten het bereik van de mainstreamradars.”
“Na verschillende beluisteringen lijkt niets wat het was en ben je verplicht van voor af aan te beginnen om alles terug af te toetsen. Het maakt er ‘Some Time’ des te interessanter door.”
“Een heerlijk, innig en ultra fraai klein plaatje van een stel zeer straffe muzikanten, die bewijzen dat Wout Gooris terecht naar de top van de lijst van onze jazzcomponisten aan het opschuiven is!”
“Un disque rempli d’émotions, fragile et délicat, parfois légèrement tourmenté, à l’image des magnifiquesœuvres d’art qui l’enveloppent et qui sont signées par Stefaan Claeys aka Stanley Casfea.”
“De schijnbaar aaibare muziek stak wel heel knap in elkaar. Gooris heeft intussen al een heel eigen stijl van spelen en componeren (charmant, bedeesd en een beetje weemoedig), en de manier waarop de saxen geïntegreerd en rond elkaar gestrengeld werden, leverde regelmatig erg fraaie momenten op.”
Voor Jef
Seriously contemplative work from keyboardist Gooris. These are tunes that will leave the air undisturbed first thing in the morning, before dawn breaks, and when the whole world is still asleep.
Current
“Current is geen plaat waar een ophefmakend statement mee wordt gemaakt. Het is niet bepaald tegendraads, maar evenmin geluidsbehang. Het verzoent jazz, pop, minimalisme en subtiel toegevoegde elektronica op een zachtaardige, smaakvolle manier en is eigenlijk al net zo vrij van franjes zoals het werk van collega Ruben Machtelinckx.”
Rifraf - Georges Tonla Briquet
Kunsttijdschrift Vlaanderen - Patrick Auwelaert
