Voor Jef, deel 2
Rootstime - Dani Heyvaert
Ik herinner me maar al te goed, hoezeer ik van mijn sokken geblazen werd door “Voor Jef”, de plaat die Wout Gooris zonder noemenswaardige voorafgaande verwittiging op mijn deurmat liet droppen. Die plaat, opgedragen aan ’s mans opa, lag bijna twee jaar lang binnen handbereik op mijn bureau en was bij meer dan één gelegenheid een gedroomde oppepper voor als het even wat minder ging.
Vandaag is er dus deel 2, evengoed “Voor Jef”, getiteld, maar deze keer helemaal gewijd aan de oudste zoon van Wout, die naar zijn overgrootvader gekerstend werd en, zo begrijp ik, ook al van muziek houdt. Helemaal in zijn uppie, maakte Wout gebruik van de Covid-pandemie om in vijf langere nummers -de klokt net boven het half uur af- een aantal fases of momenten uit het leven van zijn zoontje in muziek om te zetten en dat met een instrumentarium dat afwijkt van de piano, waarmee we de man leerden kennen: vijf improvisaties op gitaar, synthesizer en harmonium, aangevuld met heel bijzondere boventoonzang -je waant je meer dan eens in Tuva- en op de slottrack zelfs eens stoel, vormen de bouwstenen van dit bijzonder fraaie werkstuk, waaraan ook nu weer letterlijk alles klopt.
Vanaf de prachtige LP-hoes, een werkstuk van copain Stefaan Claeys, met wie Wout al eens een installatie durft te presenteren, tot het kennismaken met de extra-dimensie die de keelzang aan de composities toevoegt en tot de keuze van de titeltjes voor de improvisaties…je hoort, ziet en voelt aan alles dat Wout Gooris zijn zoon bijzonder graag ziet en hem eigenlijk nu al met alle mogelijke schoonheid wil omgeven, als wilde hij een soort beschermend muzikaal cocon rond het jongetje weven.
(...) dit is muziek die barst van de spiritualiteit (...) hij bewijst hier alvast in staat te zijn heel fijnzinnige, gevoelige zaken tot muziek te kunnen omzetten. Kortom: Wout Gooris is er alweer in geslaagd een erg mooie, zij het niet evidente, plaat af te leveren.
Wout Gooris brengt na ‘Jogo’ (het duo-album met trompettist Sam Joris) dat hij opdroeg aan zijn overleden grootvader Jef, nu solo een vervolg met ‘Voor Jef, deel 2’, speciaal gericht aan zijn zoon. Hij improviseerde thuis op verschillende instrumenten: harmonium, synthesizer, akoestische gitaar, piano.
Daarnaast begon hij ook te experimenteren met het gebruiken van zijn stem als klankbron en deed dit met de techniek van boventoonzingen. Het geeft het geheel een extra dimensie.
Wout Gooris' ‘Voor Jef, deel 2’ vormt een eigenzinnige muzikale verkenning van een heel uitzonderlijk gehalte, expressief en diep emotioneel, een buitenbeentje in zijn parcours.
Heilzaam voor rusteloze zielen of de ideale soundtrack bij het aanschouwen van de schilderijen van James Ensor, te bewonderen in het opnieuw geopende majestueuze KMSKA.
Jazzenzo - Georges Tonla Briquet
Na ‘Jogo’, het duo-album met Sam Joris opgedragen aan zijn grootouders, gunt Wout Gooris ons een nog meer bevoorrechte kijk in zijn privéleven. ‘Voor Jef’ is namelijk een muzikale open brief gericht aan zijn zoon. Het werd een soloplaat.
‘Voor Jef - deel 2’ kan beschouwd worden als het dagboek dat Wout Gooris bijhield tijdens de Covid-periode. Het betreft mijmeringen over het zien opgroeien van zijn toen driejarig zoontje. Wout bespeelt niet alleen alle instrumenten zelf (synthesizer, harmonium, gitaar, piano, percussie) maar zingt bovendien volgens de techniek van de keelzang of boventoonzang.
Het album begint met de titel ‘Actus’ wat verwijst naar inwijdingsritueel. De deur naar het leven wordt opengezet op de tonen van harmonium dat klinkt als een kerkorgel. De toegevoegde keelzang verleent het geheel een spiritueel aura. Een tegelijkertijd bezwerende en meditatieve luisterervaring.
Zijn muziek is juist door zijn bescheidenheid confronterend. Er zit bijna geen ruimte tussen de beschaafde en wonderschone muziek en de emotie die Gooris ermee overbrengt.
'Jogo' is een kort jazzalbum met persoonlijke muziek, wars van trends en zonder enig effectbejag. Het klinkt goudeerlijk en dichtbij. Dat is te danken aan het compositorisch talent van Gooris en de gevoelvolle manier van musiceren van beide muzikanten. De twee Belgen hebben geen interesse in uiterlijk vertoon, maar onderzoeken het innerlijke. Dat doen zij subtiel en wonderschoon.
De schoonheid, die van dit korte plaatje uitgaat, is moeilijk in woorden te vatten, maar één keer luisteren prikkelt je nieuwsgierigheid en vanaf dan gaat het vanzelf: dit is balsem voor de ziel en tegelijk even welkom als koel water op een hete zomerdag. Wanneer ik deze regels uittik, zitten we aan week 8 van onze lockdown-light en ik kan u met de hand op het hart zeggen dat het dit soort schoonheid is, die een mens nodig heeft om niet de muren op te kruipen.
De ideale soundtrack voor onthaasting en bezinning maar met genoeg dieptegang om het spannend te houden. Vooral de manier waarop trompetklanken en pianonoten op haast innige wijze met elkaar verstrengeld zijn, is heel ingenieus. De licht klassieke inkleuring her en der getuigt van beheerst meesterschap. De suggestieve ondertoon en de ruimtelijkheid van de composities zijn extra troeven.
Wout Gooris' lyrische pianospirit scoort helemaal met de warme kleurrijke zangtoon van Sam Joris’ trompet, een no-nonsense karakterduo, dat de zuivere klankeenheid van ieders persoonlijkheid verbindt. ‘Jogo’ is een muzikale verwenning in deze onwezenlijke tijd.
Some Time
“Emoties vormen de grondstof voor dit indringende album en die weet het Wout Gooris kwintet te vertalen naar heel open en toegankelijke muziek die schippert tussen lekker intieme en openhartige jazz en schuchtere energieke stoten. (...) De release is echt een kunstwerk op zich. Aan alles merk je dat hier veel tijd, bezinning en reflectie is aan te pas gekomen.”
“Wout Gooris has an instinct for tranquility.”
“de kracht van het album zit in de uitgekiende composities, het soepele samenspel van de muzikanten en de emotionele zeggingskracht van de muziek (...) die niet om aandacht schreeuwt maar die puur door muzikaliteit afdwingt.”
“Het strekt Gooris tot eer dat hij z’n ding blijft doen. Het samenspel met zijn ritmesectie blijft warm en puur en hij heeft gasten gevonden die zijn sound verrijken, en misschien iets dichter naar de jazz stuwen, maar niet raken aan de kern ervan. Dat het allemaal nog eens verpakt wordt in mooi artwork (Stefaan Claeys) en design (Marie Sledsens) dat helemaal op maat van de muziek is, is een fijne bonus. Dus ja, er vallen nog pareltjes te rapen buiten het bereik van de mainstreamradars.”
“Na verschillende beluisteringen lijkt niets wat het was en ben je verplicht van voor af aan te beginnen om alles terug af te toetsen. Het maakt er ‘Some Time’ des te interessanter door.”
“Een heerlijk, innig en ultra fraai klein plaatje van een stel zeer straffe muzikanten, die bewijzen dat Wout Gooris terecht naar de top van de lijst van onze jazzcomponisten aan het opschuiven is!”
“Un disque rempli d’émotions, fragile et délicat, parfois légèrement tourmenté, à l’image des magnifiquesœuvres d’art qui l’enveloppent et qui sont signées par Stefaan Claeys aka Stanley Casfea.”
“De schijnbaar aaibare muziek stak wel heel knap in elkaar. Gooris heeft intussen al een heel eigen stijl van spelen en componeren (charmant, bedeesd en een beetje weemoedig), en de manier waarop de saxen geïntegreerd en rond elkaar gestrengeld werden, leverde regelmatig erg fraaie momenten op.”
Voor Jef
Seriously contemplative work from keyboardist Gooris. These are tunes that will leave the air undisturbed first thing in the morning, before dawn breaks, and when the whole world is still asleep.
Current
“Current is geen plaat waar een ophefmakend statement mee wordt gemaakt. Het is niet bepaald tegendraads, maar evenmin geluidsbehang. Het verzoent jazz, pop, minimalisme en subtiel toegevoegde elektronica op een zachtaardige, smaakvolle manier en is eigenlijk al net zo vrij van franjes zoals het werk van collega Ruben Machtelinckx.”
Rifraf - Georges Tonla Briquet
Kunsttijdschrift Vlaanderen - Patrick Auwelaert
